بررسی عملکرد مدیریت شهری در گسترش فضای سبز و پارک های درون شهری با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: شهرداری تهران)

امروزه نه تنها بر ایجاد فضای سبز وسیع و مهمتر از همه برنامه ریزی شده و حساب شده را ایجاب می کند، بلکه بیش از هر زمان دیگر خواهان فضاهای سبز وسیع به منظور برقراری موازنه اکولوژیک در مقابل محیط های ساخته شده است. توسعه فضای سبز شهری و توزیع عادلانه ی آن در محله ها به خصوص در مراکز شهرها، به گونه ای که متناسب با ساخت و ساز شهری باشد یکی از چالش های عمده کلان شهر های معاصر تلقی می گردد. از آنجایی که فضاهای باز و سبز شهری، اغلب فاقد ارزش های مستقیم اقتصادی به نظر می رسند، گسترش ساخت وسازهایی که در کوتاه مدت منفعت کلانتری را در سرمایه گذاری حکومت های محلی و بخش دولتی خواهد داشت، باعث بالا رفتن میزان استفاده از زمین در خدمت منافع اقتصادی کوتاه مدت شده است و گسترش فضاهای سبز شهری در مقایسه با سایر سرمایه گذاری ها، از حمایت مالی کمتری برخوردار است. این معضل هم در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای در حال توسعه به خصوص در مراکز شهرها وجود دارد اما در کشور های در حال توسعه، به دلیل توجه ویژه ی گردانندگان شهری به منافع اقتصادی در کوتاه مدت، حضور پر رنگ تر و مسیله سازتری دارد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد مدیریت شهری در گسترش فضای سبز و پارک های درون شهری با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: شهرداری تهران) با روش توصیفی- تحلیلی می باشد برای رسیدن به این هدف ابتدا به بررسی مفاهیم نظری پرداخته و سپس فضای سبز و نقش آن در توسعه پایدار مورد بررسی قرار گرفت و در مرحله بعد، به مهمترین کارکردهای فضای سبزشهری در مناطق اشاره شد و در نهایت مهم ترین نقاط قوت، ضعف، و فرصت، تهدید پیش روی این شهر شناسایی شد. نتایج پژوهش نشان می دهد در حال حاضر سرانه کاربری وضع موجود فضای سبز در این مناطق در حد استاندارد برای شهروندان این شهر نمی باشد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، توسعه پایدار ، شهر تهران