همزیستی درون و برون معماری در ارسن نقش جهان

یان مسیله: معماری را می توان تنظیم رابطه درون و بیرون متاثر از ماهیت دو وجه آن دانست و معماری سنتی نیز بهعنوان گنجینه دانش و تجربه پیشینیان می تواند از زوایای نوینی مورد کنکاش قرار گیرد. فرض بر این است که در معماریمکتب اصفهانی به عنوان دوره ای موثر از معماری ایران، همزیستی درون و بیرون دگرگون شده است.● هدف : تحلیل فضایی و کالبدی بناهای شاخص میدان نقش جهان از منظر جایگاه، عوامل و چگونگی همزیستی درون وبیرون و نقش هر کدام در تکوین هویت شهری و معماری مجموعه، هدف اصلی این مقاله است.● روش تحقیق : این پژوهش با یافته اندوزی کتابخانه ای و میدانی، به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته و هدفی توسعه ایدر راستای تقویت تفکر و طراحی معماری دارد.● نتیجه گیری : نتایج تحقیق بیانگر رجحان نسبی فضاها و سیمای شهری بر نمود ویژه هر بنایی بوده؛ با این حال تعادلیبین درون و بیرون با اهمیت نسبی درون در هر بنا برقرار است. ارجحیت یافتن مقوله شهرسازی و رشد و توسعه شهر وتوجه به مجموعه های شهری در مقابل تک بناهای مبتنی بر خلاقیت های فردی معمار در دوره صفوی، نوعی از توجه ویژهبه بیرون قلمداد می شود که می تواند ناشی از نمایش قدرت حکومتی و رقابت در جهان اسلام باشد. در میدان نقش جهانتلفیق بازار با ابنیه عمومی به صورتی نوین و الحاق ایوان ستون دار در ابعاد وسیع و به صورت مطبق به بناها، از ابداعاتمعماری سبک اصفهانی است که ناشی از تغییر نگرش در رابطه درون و بیرون معماری است. همچنین اهمیت یافتن نقشآستانه از حیث معنایی و کارکردی در این دوره را می توان تاکیدی بر نمایش مرز و قلمرو و رعایت سلسله مراتب در معماریتلقی کرد؛ مه مترین عنصر ناحیه تعاملی و منطقه گذار و جایی که دنیای درون و بیرون را در هم می آمیزد.

کلیدواژه ها:

همزیستی معماری ، درون و بیرون ، میدان نقش جهان