مدلسازی عمق شیارشدگی اسفالت با استفاه از نتایج آزمایش خزش دینامیکی

روسازی راه ها، سرمایه ملی هر کشوری محسوب می شوند که سالیانه بخش عمده ای از بودجه عمرانی سازمان های ذیربط صرف ترمیم، بهسازی، حفظ و نگهداری آن ها می شود. تامین اعتبار کافی برای این منظور چالشی است که مدیران و تصمیم گیران همواره با آن مواجه و دست به گریبان بوده اند. از طرفی، سال هاست که شیار شدگی به عنوان یکی از شایع ترین انواع خرابی های ایجاد شده در این نوع روسازی ها، مطرح می باشد. این خرابی به مرور زمان و به علت تجمع تغییر شکل های ماندگار کوچک که در هر بارگذاری به وجود می آید، ایجاد می شود. افزایش میزان تغییر شکل های ماندگار که خود منجر به افزایش عمق شیار می گردد، می تواند مشکلات جدی در روسازی راه ها ایجاد نماید. بدین ترتیب تخمین پتانسیل شیارشدگی مخلوط های آسفالتی در آزمایشگاه و پیش از تولید انبوه، اهمیت ویژه ای می یابد. آنچه به عنوان مساله، پیش روی تحقیق حاضر مطرح است، بررسی تجربیات و روش های مطالعاتی در دنیا است تا ضمن تعیین پارامترهای مستقیم و تاثیرگذار در این خصوص، مدلی مناسب جهت برآورد عمق شیار در نمونه های آسفالتی، ارایه گردد. مدل ارایه شده، عمق شیار شدگی مخلوط های آسفالتی گرم را با استفاده از نتایج آزمایش خزش دینامیکی پیش بینی می نماید. اعتبار مدل حاصل با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم رقابت استعماری ارزیابی و تایید شده است.

کلیدواژه ها:

شیارشدگی ، خزش دینامیکی ، ویل تراک ، شبکه عصبی مصنوعی ، الگوریتم رقابت استعماری