طراحی بهینه شبکه ی هوشمند در حضور منابع تولید پراکنده با استفاده از الگوریتم ژنتیک

بنابه حمایت های موجود در بهره گیری از منابع تولید پراکنده، نفوذ این منابع در شبکه به صورت گسترده ای رشد کرده است.این منابع به علت حجم پایین که اشغال می کنند مورد توجه بالایی هستند. ولی آنچه که حایز اهمیت است، مکانیابی و ظرفیت یابیدرست این منابع در شبکه است، چرا که تولید این منابع با عدم قطعیت همراه است و در نتیجه باید راهکاری موثر اندیشیدهشود تا بر اثرات منفی ماهیت متناوبی تولید منابع خورشیدی، فایق امد. علاوه براین، با ظهور شبکه هوشمند و در نتیجه آنبالابردن سطح اتوماسیون شبکه، بازآرایی شبکه خواهد توانست موجب بهبود پارامترهای فنی سیستم گردد. شبکه توزیع بهصورت حلقوی طراحی و به صورت شعاعی بهره برداری می شود. به عبارت ساده تر، بازارایی شبکه توزیع، یافتن بهترین شبکهشعاعی از میان طرح حلقوی موجود است که به موجب آن هدفی از پیش تعیین شده، تامین می شود. بازآرایی شبکه توزیع میتواند منجر به کاهش تلفات، افزایش قابلیت اطمینان و بهبود پروفیل ولتاژ شبکه شود. مکانیابی و ظرفیت یابی منابع تولیدخورشیدی با ماهیت متناوب در تولید و همزمان بازارایی شبکه، موجب برقراری تعادل تولید و مصرف و در نتیجه موجب ارتقاکارایی شبکه هوشمند خواهد شد. در این مقاله، مکانیابی و ظرفیت یابی منابع خورشیدی، و همزمان بازارایی شبکه هدف گذاریشده است. عدم قطعیت ناشی از تقاضای بار و تولید خورشیدی وارد مدلسازی شده است. مسیله مذکور، به صورت یک مسیلهبهینه سازی مدلسازی شده و با استفاده از الگوریتم ژنتیک حل شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی بهینه ، شبکه ی هوشمند الکتریکی ، تولید پراکنده ، الگوریتم ژنتیک