بهبود کارآیی و کاهش هزینه مصرفی در شبکه بر روی تراشه با استفاده از الگوریتم نگاشت ژنتیک

در چند سال اخیر شبکه بر تراشه با بهره گیری از قابلیت های شبکه های ارتباطی به عنوان یک راهکار مناسب جهت مواجههبا محدودیت های گذرگاه های الکتریکی در طراحی سیستم بر تراشه مطرح گردیده است. در این مقاله روشی مبتنی برالگوریتم ژنتیک برای نگاشت بهینه هسته ها روی زیر ساخت شبکه بر روی تراشه و مسیریابی به کار گرفته می شودبه طوریکه مسیله اول یافتن چیدمان مناسب برای وظایف موجود در گراف وظیفه و تعیین محل قرارگیری آنها بر رویبستر ارتباطی میباشد. مسیله دوم برقراری ارتباط و ایجاد مسیریابی مناسب میان منابع نگاشت یافته شده بر اساساطلاعات گراف وظیفه میباشد. مسیله نگاشت بهینه هسته ها بر روی زیرساخت شبکه بر تراشه با هدف کاهش میانگینفاصله وظایف نگاشت شده و استفاده بهینه از پهنای باند شبکه بر تراشه جهت کم کردن میزان مصرف توان و انرژی دربخش ارتباطات شبکه بر تراشه پرداخته میشود. این دو هدف تامین کننده کارایی، هزینه، انرژی مصرفی و تاخیر ارتباطاتمی باشند. نگاشت بهوسیله الگوریتم ژنتیک دارای سرعت همگرایی کمی می باشد و جواب بهینه بعد از تکرارهای فراوان بهدست می آید. روش پیشنهادی این مقاله این است که شرطی روی الگوریتم ژنتیک گذاشته شود که خاتمه الگوریتم راطوری تعیین کند که اگر در جواب بهبودی حاصل نشد، الگوریتم متوقف شود تا از اتلاف توان و زمان جلوگیری شود.همچنین ارایه یک مدلسازی چندهدفه و شبیه سازی آن در نرم افزار متلب از دیگر اقدامات انجام شده این مقاله میباشد.نتایج شبیه سازی برتری روش پیشنهادی را نسبت به سایر روش ها نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، نگاشت ، مصرف توان ، بهینه سازی ، شبکه بر تراشه