اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر به شیوه گروهی بر سازگاری زناشویی قشر کارگر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر گروهی بر سازگاری زناشویی قشر کارگرشهر کرمان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل بود. به این منظور با روشنمونه گیری خوشه ای تصادفی 12 نفر از کارگران متاهل شهر کرمان همراه با همسرانشان، به عنواننمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جهت گردآوری داده هااز پرسشنامه 32 سوالی اسپاینر ( 1976 ) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه( 90 دقیقه ای) موردمداخله زوج درمانی مثبت نگر گروهی قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل هیچگونه مداخله ایدریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آماراستنباطی (تحلیل کواریانس) توسط نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های به دست آمده از تحلیل کواریانس متغیر سازگاری زناشویی (F-4/67; P<0/05) معنادار بود و نشان داد مداخله زوج درمانی مثبت نگر یک روش موثر در افزایش میزان سازگاری زناشویی قشر کارگر شهر کرمان است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی مثبت نگر ، سازگاری زناشویی ، قشر کارگر