تحلیل معنایی واژه ی دیدن در دیوان حافظ و تطبیق آن با دیوان شهریار
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 365
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_159
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
حافظ و شهریار، دو شاعر توانمند و بزرگ ایرانی، در دو دورهی متفاوت تاریخی هستند که هر یک نماینده تفکر خاصی در شعر و غزل فارسی به شمار می آیند که اوضاع اجتماعی و سیاسی و فرهنگی بر افکار آنها تاثیر بسیاری داشته است . در این مقاله، پس از ذکر مبحث معناشناسی به بیان اوضاع و شرایط اجتماعی و سیاسی این دو شاعر پرداخته میشود. واژه دیدن به عنوان نمونه انتخاب شده و معانی مختلف این واژه بر اساس فرهنگ دهخدا و از دیدگاه تحلیل معنایی و معناشناسی در بافت جمله مورد بررسی قرار میگیرد و بیان میکند که اوضاع تاریخی زمان هر شاعر چگونه بر دامنه استفاده از این واژه بر اساس واژگان همجوار می افزاید و معانی مختلف جدیدی به وجود می آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
خدابخش اسداللهی
دانشیار، دانشگاه محقق اردبیلی
الهه شاه حسینی
کارشناس ارشد، دانشگاه محقق اردبیلی