رخداد مسمومیت مزمن با سلنیوم در اسب های استان تهران

سلنیوم یک عنصر جزیی و ریزمغذی ضروری برای سلامتی اسب است که نقش بسزایی در رشد و باروری دارد و در عملکرد مناسب سیستم ایمنی بسیار مهم است. با این حال، سطوح بالای سلنیوم می تواند برای حیوانات سمی باشد. در اواخر بهار 1396 در یکی از اسبداری های استان تهران در 2 راس مادیان و 1 راس نریان موارد مشکوک به مسمومیت با تظاهرات جلدی مشاهده شد. نشانه های ابتدایی شامل آلوپسی در ناحیه دم و یال و شکنندگی موها در اسب ها بود. رشد غیر طبیعی دیواره سم و لنگش خفیف از سایر نشانه های بیماری بود. با توجه به سابقه و نشانه های بالینی مسمومیت با سلنیوم محتمل ترین تشخیص بود. برای جستجوی چگونگی دسترسی دام ها به سلنیوم، بازدید از کل باشگاه سوارکاری از جمله محل های نگهداری علوفه، آبشخور، دیواره های چوبی اصطبل، خون سم مربوطه نمونه گیری بعمل آمد. میانگین غلظت سلنیم خون در اسب های مبتلا ppm 0/44 بود. باتوجه به اینکه غلظت سلنیوم خون اسب بطور معمول ppm 0/25-0/17 است و غلظت سلنیوم خون بیشتر از ppm 1/1 سمی است. میانگین غلظت سلنیوم سم ppm 5/61 و با دامنه ppm 4/95-6/15 بود. محدوه طبیعی میانگین غلظت سلنیوم سم از ppm 1/2-0/6 می باشد و غلظت بالای بالای 5 سمی است. غلظت سلنیوم در چوب ppm 1/7 بود. براساس سابقه، نشانه های بالینی و سم شناسی وقوع مسمومیت با سلنیوم در این گله قطعی و منبع مسمومیت چوب موجود در دیواره اصطبل تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

سلنیوم ، مسمومیت ، اسب