مروری مقایسه ای بر روش های جراحی نروکتومی در اسب
محل انتشار: کنگره بین المللی سلامت و صنعت اسب
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 557
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IHHIC01_010
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
تعریف مسیلهقطع عصب کف دستی برای رفع دردهای مزمن ناحیه پاشنه استفاده می شود. بیماری نویکولار از رایج ترین موارد ایجاد لنگش مزمن در اسبو به دنبال آن از اندیکاسیون های قطع عصب کف دستی می باشد. قطع عصب انگشتی- کف دستی در موارد شکستگی های استخوان نویکولار و استخوانی شدن غضروف های جانبی و شکستگی های جانبی بند سوم یا هرگونه موارد درگیری ساختارهای اندام حرکتی تحتانی استفاده می شود. یافته های کلیدی روش های جراحی مختلفی برای کاهش عوارض پس از جراحی چون تشکیل نروماهای دردناک، تعصیب دوباره عصب، پارگی DDF و... وجود دارد. روش هایی چون کموتراپی، کرایوسرجری و ... با درجات مختلفی از موفقیت گزارش شدهاند. در سال 1997 رابین و همکارانش به مقایسه روش های جراحی گیوتینی، پوشش دادن عصب یا اپی نوریوم، استفاده از لیزر co2 پرداختند و بیان کردند که روش قطع ساده گیوتینی نورومای دردناک کمتری را به دلیل کشیده شدن اعصاب حین جراحی ایجاد میکند. در مطالعه ای در سال 1985 نیز بیان شد که استفاده از لیزر CO2 در قطع عصب منجر به کاهش احتمال رخداد نرومای دردناک میگردد. در سال 2016 santana و همکارانش به مقایسه قطع عصب کف دستی به روش های گیوتینی و انتها- به انتها End to end side neurorrhaphy پرداختند، و پس از گذشت دوره شصت روزه و بررسی یافته های بافت شناسی مشاهده کردند که استفاده از روش End- to- end منجر به کاهش تشکیل نروما دردناک پس از عمل میشود. در مطالعه گذشته نگر 50 راس اسب که به روش برش و خون بندی الکتریکی در آنها قطع عصب صورت گرفت، 34 % عوارض پس از جراحی را نشان دادند که بازگشت درد پاشنه ازشایع ترین آن بود و تنها 3 مورد عوارض نروما را نشان دادند. در مطالعه دیگری بر روی 40 اسب، به مقایسه دو روش جراحی قطع عصب گیوتینی و شیوه کشیدگی کامل Pull- through technique پرداختند که در 76 % کیس های جراحی شده به روش گیوتینی بعد از یکسال و 52 % اسبهای جراحی شده به روش کشیدگی کامل پس از 2 سال لنگش را نشان دادند در نهایت تفاوت قابل ملاحظه ای در دو گروه مشاهده نشد و نتیجه گرفتند که پاسخ به جراحی بسته به وضعیت کیس متفاوت است و بهترین نتیجه درمانی با تشخیص زودرس و استفاده از تکنیک های تشخیصی تصویربرداری امکان پذیر است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرج الله ادیب هاشمی
دپارتمان جراحی و رادیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
ملیکا دانش
دانش آموخته دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران