همگرایی خلق وخوی کارکنان و تاثیر آن بر کار گروهی (مورد مطالعه: کارکنان هلال احمر استان همدان)

توجه به اهمیت همگرایی خلق وخوی اعضای تیم یا گروه در ایجاد هم افزایی و ارتقاء عملکرد کار گروهی، تحقیق حاضربر آن است تا عوامل موثر بر همگرایی خلقوخو و در نهایت تاثیر آن بر کار گروهی را مورد بررسی قرار دهد. پژوهش به لحاظهدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری کارکنان رسمی هلال احمراستان همدان در سال 1395 است که 97 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود کهروایی آن از روش روایی محتوا و سازه و پایایی از طریق آلفای کرونباخ سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای spss و lisrel استفاده شد. نتایج مدل مسیر نشان داد، متغیرهایی از قبیل هیجان اخلاقی، مستعد هیجانی بودن، برون گرایی، جذبه شخصی بر همگرایی خلق وخوی کارکنان اثر مثبت و معناداری دارد (t> 1/96) ولی اثر روان رنجوری علی رغم منفی بودن (با ضریب مسیر 0/01-) معنادار نبود (t=-0/09) در نهایت شواهد پژوهش حاکی از آن است که همگرایی خلق وخو اثر مثبت و معناداری بر کار گروهی دارد.

کلیدواژه ها:

همگرایی خلق وخو ، کار گروهی ، هلال احمر