بررسی ویژگی های آبکندها در حوزه های آبخیز سمل و گناوه در استان بوشهر

فرسایش آبکندی به دلیل اتصال نقاط بالادست حوزه آبخیز به مناطق پایین دست و فراهم آوردن امکان انتقال رسوب و آلاینده ها، قطع راه های ارتباطی و خسارات مالی فراوان برای اراضی زراعی، منابع طبیعی و تاسیسات زیر بنایی از اهمیت ویژه ای برخوردار میباشد. در این تحقیق توزیع مکانی مناطق آبکندی استان بوشهر با استفاده از اطلاعات مدیریت آبخیزداری، عکس های هوایی 1:40000 و بازدیدهای میدانی، بررسی و تهیه نقشه پراکنش آنها با مقیاس 1:250000 فراهم گردید. مناطق آبکندی دارای مساحت بزرگتر از 500 هکتار بصورت دقیق از نظر ویژگی های اقلیمی، خاکشناسی، کاربری اراضی، مورفومتریک ، پوشش گیاهی و غیره مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. سپس در هر اقلیم دو منطقه آبکندی انتخاب و در هر منطقه 3 آبکند معرف تعیین وبرداشت نمونه خاک از سر و طول آبکند، نقشه برداری از پلان عمومی و نیمرخ طولی و اندازه گیری عرض بالا، پایین وعمق صورت گرفت. اطلاعات حاصله نشان می دهد آبکندهای استان بوشهر در هر 6 اقلیم پراکنش داشته در حالیکه در اقلیم فراخشک گرم تمرکز بیشتری دارند. مساحت فرسایش آبکندی حدود 29400 هکتار در استان بوشهر می باشد که عمدتا دارای پلان عمومی پنجه ای یا شاخه درختی بوده و مقطع U شکل درمناطق دشتی و V شکل درمناطق تپه ای می باشند. مطالعات خاکشناسی آبکندها نشان می دهد که از لخاظ بافت خاک تفاوتی میانکنارخندق و سر هدکت وجود ندارد و اکثر بافت های نمونه های برداشت شده لومی، لومی سیلتی، لومه ماسه ای بوده است.

کلیدواژه ها:

فرسایش آبکندی ، ایجاد آبکند ، گسترش آبکند ، استان بوشهر