هم آفرینی در دانشگاه

هم آفرینی یکی از اصول مدیریتی نوین است که علیرغم مفید و کارساز بودن آن در حوزه مدیریت، مورد بی توجهی فراوانواقع گردیده است. مدارک و شواهد بسیار اندکی که در این زمینه وجود دارد گویای این مطلب می باشد. در این راستا درپژوهش حاضر سعی شده است میزان کاربست مولفه هم آفرینی در مدیریت دانشگاه اصفهان و صنعتی، از دیدگاهاعضای هیات علمی در سال تحصیلی 95-94 بررسی شود. روش تحقیق حاضر روش توصیفی- پیمایشی و ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جامعه آماری کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان و صنعتی اصفهان در سالتحصیلی 95-94 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم تعداد 150 نفر انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که شامل 10 گویه بود مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها از آمارتوصیفی و استنباطی (شامل t تک متغیره و تحلیل واریانس و t هتلینگ) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که دو دانشگاه در حال حاضر به مقدار خیلی کمی از مولفه هم آفرینی برخوردارند و با وضعیت مطلوب خود فاصله زیادی دارند.

کلیدواژه ها:

هم آفرینی ، مدیریت ، مدیریت دانشگاه