واکاوی قاعده عسر و حرج و اعمال آن توسط زوجه در طلاق با نگاهی به رویه قضایی

عسر و حرج یکی از قواعد فقهی پر کاربرد در حقوق مدنی می باشد که مبنای تقاضای طلاق توسط زوجه در قانون مدنی قرار گرفته است. از این رو، ماده 1130 ق . م به زوجه اجازه داده تا در مواردی که در امور زناشویی و روابط زوجیت دچار مشقت گردید با مراجعه به دادگاه و اثبات مدعا خویش درخواست طلاق نماید. بر اساس تیصره ماده 1130 ق.م. زمانی که ادامه زندگی زناشویی با ترک زندگی توسط زوج به مدت شش ماه، اعتیاد، محکومیت قطعی زوج به پنج سال یا بیش ازآن، وجود بیماری صعب العلاج به نحوی که زندگی رامختل نماید و ضرب و شتم، زوجه می تواند از دادگاه درخواست طلاق نماید. این موارد به نحو حصر نیست. بلکه ملاک عسر و حرج عدم تحمل زناشویی توسط زوجه است. بنابراین، ترک نفقه، خشونت روانی، اختیار کردن همسر دیگر در صورت اثبات اختلال در روایط زناشویی می تواند از دیگر موارد اعمال این اجازه برای درخواست طلاق به حاکم عنوان نمود. در این مقاله با نگاهی به آرای دادگاه در این زمینه و تبیین مفهوم عسر و حرج با روش توصیفی تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

قاعده عسر وحرج ، طلاق ، رویه قضایی