تاثیر خودتنظیمی شناختی هبجانی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل

هدف: هدف از پژوهش حاضر تاثیر خودتنظیمی شناختی هبجانی بر سازگاری دانشجویان متاهل بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعهی آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند بود که در سال تحصیلی 1395-1369 در این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری 200 نفر از این افراد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و سازگاری زناشویی باسبلی و همکاران (1995) پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی و ضریب رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که همبستگی مثب و معناداری بین راهبردهای مثب خودتنظیمی و همبستگی منفی و معناداری بین راهبردهای منفی خودتنظیمی با سازگاری زناشویی وجود دارد. نتایج ضریب رگرسیون نشان داد که در خودتنظیمی، راهبردهای مثبت به صورت مثبت و معنادار و راهبردهای منفی به صورت منفی و معنادار می تواند سازگاری زناشویی را پیش بینی کند. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که خودتنظیمی در سازگاری زناشویی نقش دارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، خودتنظیمی شناختی هیجانی ، خودتنظیمی مثبت ، خودتنظیمی منفی