کشاورزی ارگانیک رویکردی نوین دردستیابی به توسعه پایدارروستایی

یکی از بزرگترین چالشهای جامعه بشری که مورد توجه و اهمیت بسیاری قرار گرفته، مسیله امنیت و سلامت غذایی جمعیت روبه رشد دنیا است. بحران جمعیت از یک طرف و محدودیت منابع اولیه تولید از طرف دیگر، باعث حرکت کشاورزی سنتی به سمت کشاورزی صنعتی و نوین شد. سیستم کشاورزی نوین با کاربرد بی رویه ی کودهای شیمیایی گوناگون، بهره برداری روزافزون از منابع طبیعی پایه در بخش کشاورزی و نیزبکارگیری فزاینده انرژی های فسیلی، در ناسالم بودن محصولات کشاورزی و آلودگی محیط زیست در روستاها نقش مهمی داشته و موجب تحلیل منابع طبیعی شده و خسارات جبران ناپذیری را بر سلامتی انسانها و محیط زیست وارد می سازند. اجرای کشاورزی ارگانیک به عنوان راهکاری برای این مشکلات میباشد. کشاورزی ارگانیک یکی از راهبردهای کشاورزی پایدار است که متکی بر روشهای طبیعی کنترل آفات و بیماریها بوده و استفاده و کاربرد آفت کشها و علف کشهای مصنوعی، کودهای شیمیایی، هورمونها و آنتی بیوتیکها تا حد امکان منع شده است تا ضمن افزایش بهرهوری، کمترین آسیب را به محیط زیست وارد سازد. اجرای کشاورزی ارگانیک منجربه سودبخشی اقتصادی و اجتماعی و موجب توسعه پایدار مناطق روستایی میشود. نوع تحقیق در این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش و ماهیت توصیفی-تحلیلی میباشد. این مقاله براساس مطالعات صورت گرفته در مقالات و کتب مرتبط با موضوع و استفاده از اینترنت و سایتهای معتبر علمی سعی بر آن دارد تا ضمن بی ان اهمیت کشاورزی ارگانیک، مفهوم توسعه پایدار، کشاورزی پایدار و نقش کشاورزی ارگانیک در جهت تحقق توسعه پایدار مناطق روستایی بیان شوند. بر اساس نتایج تحقیق کشاورزی ارگانیک منجربه حفظ حیات جامعه روستایی، حفظ و بهبود منابع سودآور کشاورزان، حفاظت از منابع آب، خاک و منابع طبیعی، حفاظت از منابع انرژی در داخل و خارج از مزرعه و ایجاد زیرساختهای اجتماعی و اقتصادی پویا برای جوامع روستایی؛ وحدت بخشی به اهداف توسعه پایدار روستایی (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی) میگردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کشاورزی ارگانیک ، مناطق روستایی