تاثیر مداخلات بهنگام تعامل والد -کودک بر رشد مهارتهای زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی زیر چهار سال شهر اصفهان: پژوهش مورد منفرد

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 571

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

STMED16_081

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: زبان نقش مرکزی در رشد دارد و در پردازش ذهنی، دریافت و سازماندهی اطلاعات یادگیری و تعامل اجتماعی با افراد دیگر بسیار موثر می باشد. زبان دریافتی پایه ای برای رشد زبان بیانی می باشد و از انجایی که این مهارت در کودکان آسیب دیده شنوایی به طور قابل توجهی از کودکان شنوا پایین تر است، ارایه مداخلاتی که منجر به بهبود زبان دریافتی این کودکان گردد ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخلات بهنگام تعامل والد- کودک بر رشد مهارت های زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی زیر 4 سال شهر اصفهان است. مواد و روش ها: در این پژوهش از روش مطالعه مورد منفرد با طرح A-B و پیگیری استفاده شد. به این منظور با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با توجه به ملاک های ورود به پژوهش تعداد 5 کودک انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. هر کودک بعد از 3 جلسه خط پایه، طی 14 جلسه مداخلات بهنگام تعامل والد -کودک را دریافت و یک ماه پس از پایان مداخله، 3 جلسه تحت آزمون پیگیری قرار گرفت. ابزارهای این پژوهش برای گردآوری داده ها در موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری شامل آزمون سنجش رشد نیوشا بود. یافته ها: نتایج نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها و بر اساس شاخص های آمار توصیفی، مداخله مورد نظر در مورد هر 5 آزمودنی اثربخش بوده است. (با درصد داده های غیر همپوش 100 برای تمامی آزمودنی ها). همچنین میانگین نمرات زبان دریافتی در آزمودنی های شماره 1 ، 2 ، 3 ، 4 و 5 به ترتیب از 2،2 ، 2 ، 38 ، 66 / 23 به 85 / 8،28 / 18 ، 64 / 35 ، 21 / 58 ، 07 / 48 افزایش یافته اند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضرنشان می دهدکه میانگین نمرات زبان دریافتی درهر 5 آزمودنی افزایش یافته است. لذا می توان به این نتیجه رسیدکه با مداخلات بهنگام تعامل والد کودک، عملکرد زبان دریافتی کودکان آسیب دیده شنوایی بهبود می یابد و میتوان از این روش به عنوان یک روش مداخله ای ودرمانی درآموزش و توانبخشی این کودکان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

راحله صمدی

کارشناس گفتاردرمانی، کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، آموزش و پرورش استثنایی اصفهان

سالار فرامرزی

دانشیار گروه روانشناسی وآموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران

امیر قمرانی

استادیار گروه روانشناسی وآموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران