بررسی روش های تعیین موقعیت دقیق در پروژه های گودبرداری عمیق

تعیین موقعیت دقیق یک موضوع بسیار مهم در پروژه های گودبرداری به منظور پیاده سازی سازه گود و همچنین کنترل تغییرشکل آن است. در حال حاضر در بیشتر پروژه های گودبرداری کشوراز روشهای ساده ی تعیین موقعیت نظیر پیمایش استفاده میشود. در یک پیمایش هر نقطه تنها به نقاط قبل و بعد از خود دید داشته و برای سادهسازی محاسبات نیز به جای روش کمترین مربعات از شروط ساده زاویه ای و ضلعی برای سرشکنی مشاهدات استفاده میشود. درجه آزادی نسبتا پایین در پیماش و همچنین عدم استفاده از سرشکنی کمترین مربعات میتواند باعث کاهش دقت و استحکام نتایج گردد. در این تحقیق به منظور ارزیابی کیفیت تعیین موقعیت در پروژه های گودبرداری، روش تعیین موقعیت پیمایش با روش شبکه کنترل میکروژیودزی مورد مقایسه قرار میگیرد. برای این منظور دو پروژه گودبرداری در شهر تهران با نامهای گلستان و نرگس باغ آسمان با عمق های متوسط 37 و 35 متر در نظر گرفته شده و فرآیند تعیین موقعیت در آنها با استفاده از دو روش پیمایش و شبکه کنترل انجام شدهاست. مطابق انتظار نتایج بیانگر دقت نسبتا پایین روش پیمایش در مقایسه با شبکه کنترل و حساسیت بالای آن در برابر مشاهده اشتباه است. لذا پیشنهاد میشود هرچه سریعتر اقدامات مناسب به منظور تهیه دستورالعملهای اجرایی تعیین موقعیت متناسب با خصوصیات پروژه های گودبرداری صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، سرشکنی ، شبکه کنترل ، پیمایش ، بودیچ