بررسی آزمایشگاهی اثر پوزولان های میکروسیلیس ونانو سیلیس بر خصوصیات مکانیکی روسازی بتنی متخلخل مسلح به الیاف

روسازی بتنی برای ساخت راه های مختلفی استفاده می شود. چنانچه روسازی های بتنی با مصالح با دوام و پایدار طراحی و ساخته شوند، می توانند مدت زیادی را بدون هیچ تعمیری و یا با تعمیر اندک سپری کنند. بتن عموما هزینه های ابتدایی بالایی نسبت به آسفالت دارد اما عمر بیشتر و هزینه های تعمیر و نگهداری کمتری دارداما با توجه به مشکلات روسازیهای آسفالتی در محورهای پرترافیک که اغلب دارای خرابیهایی از جمله ناهمواری ها، ترک و اضمحلال زودهنگام می باشند، کاربرد روسازی های بتنی سبب رفع مشکلات مزبور و کاهش دوره تعمیرات می گردد.در این مطالعه به بررسی استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیس به عنوان جایگزین درصدی ازوزن سیمان در ترکیبات بتن پرداخته شد. علاوه بر آن از الیاف های فولادی (0.2 و 0.3 و 0.5 درصد حجمی) و PPS (0.1 و 0.15 و 0.2 درصد حجمی) به منظور بهبود خصوصیات مکانیکی بتن متخلخل استفاده شد. نتایج آزمون های خصوصیات مکانیکی بتن های حاوی میکرو ونانوسیلیس و الیاف بیانگر افزایش قابل توجه در مقاومت فشاری، کششی و خمشی بوده است. همچنین در همه مخلوط ها مقاومت فشاری، کششی و خمشی در بتن حاوی الیاف و پوزولان به یک صورت بوده. در تمام طرح ها با افزایش درصد نانوسیلیس تا درصد بهینه 4 درصد ومیکروسیلیس تا 8 درصد در بتن های حاوی الیاف، مقاومت فشاری نمونه های حاوی الیاف بهبود یافت. الیاف نسبت به میکرو و نانوسیلیس تاثیر چندانی بر نفوذپذیری و تخلخل نداشته و این در حالی است که با افزایش مقدار میکرو و نانوسیلیس نفوذپذیری و تخلخل به سرعت کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

میکرو و نانوسیلیس ، روسازی بتنی متخلخل ، مشخصات مکانیکی ، الیاف فلزی و PPS