تحلیل مدیریت استراتژیک رواناب شهری در حوزه ی آبخیز کن شهر تهران با رویکردSWOT

سیل یکی از انواع مخاطرات طبیعی است که همه ساله خسارات زیانباری را در سراسر جهان و از جمله ایران به وجود می آورد. برای جلوگیری از رخداد سیل، باید مناطق مستعد در ایجاد این پدیده را شناسایی کرد و برای کاهش خطرات احتمالی از سر منشاء تولید سیل وارد عمل شد که همانا حوزه های آبخیز بالا دست هستند. در برنامه ریزی های شهری به موضوع پایداری شهرهای وابسته به منابع طبیعی توجه کافی نشده است. مقوله توسعه شهر بدون توجه به حوزه ی آبخیز آن بی معنی است. هدف این مطالعه، بررسی فاصله ی وضع کنونی مدیریت سیلاب شهری حوزه ی آبخیز کن تهران با وضع مطلوب و مدیریت استراتژیک سیلاب شهری است. حوزه ی آبخیز کن، به دلیل توسعه ناهنجار کلانشهر تهران به شدت آسیب دیده و در آینده،باید منتظر یک فاجعه زیست محیطی برای تهران، بود. این مطالعه امکان سنجی تجزیه و تحلیل SWOT را به نمایش میگذارد. برای این کار در مرحله ی اول به شناسایی نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها پرداخته می شود و در مرحله ی بعد، راهبردهای برنامه ریزی از طریق ترسیم ماتریس SWOT مشخص می گردد. نتایج این تحقیق، نشان داد فعالیتهای آبخیزداری دارای اثرات مثبت و فراوانی بوده، از تخریب و فرسایش جاده ها بهخصوص در مناطقی که آبراهه های فصلی به جاده مشرف میباشند، جلوگیری به عمل آورده و از اراضی و منازل ساکنین در برابر خطر سیل حفاظت میکند. بنابراین پیشنهاد می گردد که عملیات آبخیزداری در قالب طرحهای جامع مدیریت آبخیزداری و توجه به کلیه ی نیازها و پتانسیل های حوزه، اجرا گردد.

کلیدواژه ها:

سیل ، مدیریت رواناب ، حوزه ی آبخیز شهری ، مدل SWOT