مقایسه و اولویت بندی معیارهای استعدادیابی تنیس روی میز از دید مربیان نخبه و پیشکسوتان تنیس روی میز

هدف و زمینه: استعدادیابی سبب گسترش بستر و دامنه ی افراد مستعد که فرصت لازم جهت توسعه ی مهارت های ورزشی دارند می شود، مهم ترین کار مربیان و مشاوران تشخیص استعدادها، تعیین میزان آن ها و شناسایی تفاوت های فردی در استعدادهای مختلف است. هدف پژوهش حاضر مقایسه و اولویت بندی معیارهای استعدادیابی تنیس روی میز از دید مربیان نخبه و پیشکسوتان تنیس روی میز است.روش کار: روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق مربیان نخبه و پیشکسوتان تنیس روی میز ایران که تعداد آنان طبق اعلام فدراسیون تنیس 80 نفر برتر بزرگسالان آقایان، 32 نفر برتر خانم ها، 32 نفر که مدرک مربیگری درجه 1 فدراسیون به بالا رو دارند و 32 نفر پیشکسوتان به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری پژوهش به صورت در تصادفی طبقه ای می باشد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته، استعدادیابی ورزشکاران تنیس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی از تحلیل وضعیت و آزمون فریدمن استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که اولویت بندی استعدادیابی تنیس روی میز از دید مربیان نخبه تنیس روی میز، اولویت اول تجهیزات خوب و توان خوب هوازی اولویت دوم دارد اولویت بندی استعدادیابی تنیس روی میز از دید پیشکسوتان تنیس روی میز نشان داد که بازیکن از ویژگی های شخصیتی مناسب برخوردار باشد بالاترین اولویت را در نزد پیشکسوتان دارد. پس از آن دارای انعطاف پذیری روانی باشد و تست تعادل فلامینگو به خوبی انجام شود. معیارهای استعدادیابی تنیس روی میز از دید مربیان و پیشکسوتان تفاوت معنادار وجود دارد. این معیارها دارای میانگین بالاتری نزد پیشکسوتان می باشند (05/0p<).نتیجه گیری: درنتیجه می توان گفت که هر چه تجهیزات و آموزش های فراهم شده برای پرورش استعدادها کارآمدتر باشد، نتیجه رضایت بخش تر و مطلوب تر خواهد بود. به عبارت رساتر؛ با بهره گیری از محیط پرورشی مناسب و شناخت شخصیت افراد، چه بسا استعدادهای متوسط نیز خیلی خوب رشد کنند.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، استعدادیابی ، تنیس روی میز ، مربیان نخبه ، پیشکسوتان