معرفی موانع سیاسی و حقوقی اجرای فراگیر و الزام آور ساختمان های سبز توسط شهرداری تهران

گرم شدن کره زمین، نازک شدن لایه ازن و در بخشهایی سوراخ شدن آن به علت استفاده از انواع آلاینده ها، افزایش روز افزون آلودگی محیط زیست و انقراض گونه های زیستی، تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالتهای بشر، ضرورت توجه به بوم شناسی و مسایل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر میگرداند. تغییراتی که با توجه به معیارهای اقلیمی و پایداری پدید میآیند و هر روز اهمیت بیشتری مییابند. سخن از پایداری در معماری را میتوان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد. آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ سازه و منابع انرژی آن. توسعه بی رویه شهر تهران، باعث افزایش انتظارات شهروندان از مدیران و برنامهریزان شهری درکلان شهر تهران در جهت ارتقاء کیفیت محیط زیست و برخوردار از شاخصهای رفاه و زندگی سالم شهری شده است. به این ترتیب نقش مدیران و برنامه ریزان شهری شهر تهران تنها تعیین کاربریهای اراضی و برنامه ریزی فضایی نخواهد بود، بلکه یکی از اصلی ترین و مهمترین وظایفی که بر عهده آنان است، سیاستگذاری شهری و توسعه چهار چوب قانونی و حقوقی در جهت توسعه پایدار میباشد. لذا در این مقاله تلاش داریم تا ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای تجربیات دیگر کشورها را در این حوزه جمع آوری کنیم، سپس به مصاحبه ای باز با افراد خبره و مشغول به کار در صنعت ساختمان سبز میپردازیم و در ادامه از تعدادی پروژه های موفق و شکست خورده بازدید میدانی انجام میشود و در نهایت پرسشنامه ای تحت عنوان موانع سیاسی و حقوقی اجرای فراگیر و الزام آور ساختمان های سبز توسط شهرداری تهران را تدوین کرده و آنرا در اختیار خبرگان قرار میدهیم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گرایشهای نوین معماری ، ساختمان سبز ، موانع سیاسی و حقوقی