تعیین رطوبت بحرانی خاک در دشت اردبیل با استفاده از توابع انتقالی نروفازی، ماشین بردار پشتیبان و برنامه ریزی بیان ژن

رطوبت بحرانی خاک مقدار رطوبتی است که در آن جرم مخصوص ظاهری خاک به بیشترین مقدار خود می رسد. تعیین رطوبت بحرانی خاک برای انجام عملیات کشاورزی و ورود ادوات به مزرعه حایز اهمیت می باشد. اندازه گیری رطوبت بحرانی وقت گیر و پرهزینه است از این رو پژوهشگران از توابع انتقالی برای برآورد رطوبت بحرانی استفاده می کنند. این پژوهش در دشت اردبیل با نمونه برداری خاک از 105 نقطه و در سطح 0-10 سانتی-متری سطح زمین انجام گرفت. برآورد رطوبت بحرانی با سه مدل نروفازی، ماشین بردار پشتیبان و برنامه ریزی بیان ژن انجام شد. ورودی های هر سه مدل یکسان و بر اساس همبستگی پیرسون رطوبت بحرانی با داده های مستقل انتخاب گرددید. نتایج حاصل از این برآورد نشان داد که مدل نروفازی برای داده های آموزش با ضریب تبیین 1 و مجذور میانگین مربعات خطا 5-10×94/1 (%gg-1) و همچنین مدل های نروفازی و برنامه ریزی بیان ژن برای داده های آزمون با عملکردی مشابه، با ضریب تبیین 84/0 و مجذور میانگین مربعات خطا به ترتیب برابر 63/2 و 67/2 (%gg-1) بیشترین دقت را داشتند.

کلیدواژه ها:

رطوبت بحرانی ، نروفازی ، ماشین بردار پشتیبان ، برنامه ریزی بیان ژن ، توابع انتقالی