راههای مقابله با قانون گریزی در نظام کیفری ایران

قانون گریزی نوعی جهت گیری نسبت به هنجارهای قانونی جامعه است که منجر به کج روی یا انحراف از قوانین می شود. در همه جوامع، قانون گریزی به عنوان یک مسیله اجتماعی وجود دارد. مقایسه رفتارهای اجتماعی ملتهای مختلف، نشان می دهد که این پدیده در میان برخی ملل، شدید و در برخی ضعیف است. در بعضی جوامع، پاره ای از قوانین آنچنان در عادات و رفتار مردم نهادینه شده اند که زیر پا گذاشتن یا گریز از آنهاحیرت آور و حماقت تلقی می شود درحالی که برای برخی دیگر از جوامع، رعایت دقیق همان دسته از قوانین، عبث و کسالت آور است.در این شیوه، تبیین رفتار نظام های اجتماعی مستلزم بررسی فرآیندهای درونی نظام است که اجزای تشکیل دهنده یا واحدهای آن را در سطحی پایین تر از سطح نظام در بر می گیرد. پیش فرض این شیوه تحلیل آن است که با شروع از سطح فردی، امکان مداخلات اجتماعی و بهبود اوضاع بیشتر می شود. چنین رویکردی به ویژه در مورد نظام های کم شمار و در وضعیت نبود داده های کافی کاربردی است، و در نهایت، تبیین در سطح اجزا رفتار آنها را قابل مطالعه و پیش بینی پذیر ساخته و تحلیل نظام را پایدار می کند. تحقیق حاضر با هدف شناخت قانون گریزی و راههای مقابله با آن در نظام کیفری ایران، به صورت توصیفی تحلیل به انجام رسید.

کلیدواژه ها:

قانون گریزی ، راههای مقابله ، نظام کیفری ایران