روش های مقابله با پدیده حاشیه نشینی در شهرها

اصطلاح حاشیه نشینی یا زاغه نشینی و.. در کشورهای درحال توسعه به محلات فقیرنشینی اطلاق می شود که در اطراف شهرهای بزرگ به وجود آمده و ساکنین این مناطق به علل گوناگون نتوانسته اند جذب نظام اقتصادی- اجتماعی شهر شده تا از امکانات و خدمات شهری استفاده نمایند. فرهنگ حاشیه نشینی بازتاب شیوه زندگی طبقات پایین اجتماع است که معمولا فرهنگ فقر شناخته میشود. سکونتگاه غیرقانونی عدوانی را می توان به عنوان یک منطقه مسکونی تعریف کرد که بدون مطالبه قانونی برای دریافت زمین و یا اجاره از سوی مقامات مربوطه برای ساختن خانه توسعه یافته است. زاغه های غیرقانونی معمولا در حاشیه شهرها ظاهر می شوند. شکل گیری و توسعه سکونتگاه های غیرقانونی تابعی از عوامل داخلی و خارجی است. توسعه شهری در ایران در فاصله سال های 1340-1320 مبتنی بر رشد مهاجرت روستایی بوده و دو قطب مرفه نشین شهری و فقیرنشین در این دوره خودنمایی میکند. در سال 1351، به دلیل اصلاحات ارضی و همچنین عدم کارایی اقتصاد کشاورزی روستاها، موج مهاجرت های گسترده ای به شهرهای بزرگ رخ داد که به نمود یافتن زیست حاشیه ای منجر شد.

کلیدواژه ها:

شهر ، زاغه نشین ، آلونک نشین ، اسکان غیرقانونی ، مهاجرت