بررسی نقش سکونتگاههای غیررسمی و حاشینه نشینی بر میزان آسیب های اجتماعی

پدیده حاشیه نشینی در اکثر کلانشهرهای کشور وجود دارد و کشورهای در حال توسعه نیز با این پدیده مواجه هستند.امروز در مناطق حاشیه نشین تهران می بینیم که افراد با فرهنگ های مختلف حتی از استان های دیگر وارد تهران شده اند و در یک محله و منطقه با هم زندگی می کنند و بسیاری از نقاط حاشیه ای کلان شهر تهران آنقدر گسترش یافته اند که به بافت شهر متصل شده اند. از طرفی به دلیل رشد بی برنامه، این مناطق از نظر معماری ساخت و سازهای مناسبی ندارند و این درحالی است که اینگونه ساخت و سازها علاوه بر نازیبا کردن چهره و منظر شهر، جان شهروندان را به خطر انداختن می اندازند. گسترده بودن حاشیه نشینی در حاشیه شهرها موجب بروز بیشتر ناهنجاری ها، آسیب ها و معضلات اجتماعی در شهرها می شود که بیشتر این حاشیه نشینان به دلیل عدم توان اقتصادی، گرفتار افراد سودجو و به آسیب های اجتماعی گرفتار می شوند که رفع مشکلات و آسیب های حاصل از حاشیه نشینی هزینه های بسیاری را به دنبال دارد و این امر موجب ناامنی، آلودگی های محیطی و مشکلات متعددی برای کلان شهر تهران شده است. بنابراین چهره نامطلوب شهر، پایین بودن سطح بهداشت عمومی و سلامت، مسکن های غیر قابل اطمینان در قبال حوادث طبیعی و افزایش بزه کاری از پیامدهای حاشیه نشینی است که همت تمام مسیولان را می طلبد که دست در دست هم دهند و از گسترش این معضل جلوگیری کنند. در این راستا در پژوهش حاضر به بررسی نسبت حاشیه نشینی با آسیبهای اجتماعی در شهر تهران پرداخته و تلاش دارد ضمن تحلیل چند بعدی این مسیله، به معرفی سیاستها و راهبردهای اجرایی به منظور پیشگیری از انحرافات اجتماعی در مناطق حاشیه نشینی با استفاده از مدل تحلیلی swot بپردازد.