تاثیر فرم فضاهای آموزشی بر ارتقا خلاقیت در مدارس

مدرسه به عنوان فضای آموزش و پرورش کودکان، نقش اساسی در ساختار اجتماعی و فرهنگی جامعه ایفا می کند. نظام آموزشی، از یک سو و فضای آموزشی از سوی دیگر، دو عامل مهم و موثر در پرورش و رشد کودکان محسوب می شوند. از سوی دیگر زندگی پیچیده ی امروزی هر لحظه در حال نو شدن است و هم چنین جامعه ی انسانی برای پویا ماندن و گریز از ایستایی به تحول و نوآوری نیاز دارد. خلاقیت و نوآوری یکی از عالی ترین و پیچیده ترین فعالیت های ذهن آدمی است که می توان آن را با کاربرد اصول و فنون معین و ایجاد محیطی مناسب پرورش داد. هدف کلی این تحقیق بهره گیری از عناصر معماری به ویژه فرم، در راستای ارتقای خلاقیت دانش آموزان در مدارس می باشد که به روش توصیفی-تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام گردیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل موثر بر ویژگی های محیطی بروز خلاقیت نظیر حس کنجکاوی، تخیل، تجسم و بازی سازی، فاکتورهایی چون فضای کنجکاوانه، انعطاف پذیری ، پیچیدگی و تحریک-کنندگی محیط، امکان فعالیت آزادانه، وجود امکان ریسک پذیری و نظارت پذیری محیط می باشد. در نهایت عوامل کالبدی در زمینه ی فرم فضای آموزشی به صورت عناصری چون میدانگاه های مشارکتی، دیواره های نیمه ساخته و قابل تکمیل،المان ها و سطوح شیبدار پیشنهاد گردید. هم چنین راهکارهایی چون بهره گیری از ساختار فضایی منظم ، بهره گیری از فضاهای شاخص شده توسط رنگ، و نیز فرم هایی با درک آسان جهت استفاده در طراحی فرم فضای آموزشی پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

فرم ، فضای آموزشی ، خلاقیت ، مدرسه