مقایسه کاربری اراضی موجود درسال(1395) با کاربری اراضی در دوره (1345) مطالعه موردی شهر خرم آباد

یکی از مهمترین مباحث شهر و شهرنشینی در ایران امروز، بررسی و تحلیل رشد و توسعه کالبدی - فضایی شهر و شهرنشینی است. در این زمینه، هدف کلی برنامه ریزی شهری تامین رفاه مردم از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالمتر، آسانتر، موثرتر و دلپذیرتر است. هدف این پژوهشی، تحلیل عواملی و شاخص های کمی موثر بر رشد نامتعادل شهر خرم آباد است. روش تحقیق براساس هدف کاربردی و روش اجرای پژوهش براساس ماهیت آن توصیفی - تحلیلی است. گردآوری اطلاعات به دو روش (مستقیم: میدانی، غیرمستقیم : کتابخانه ای و اسنادی)و تجزیه و تحلیل داده ها ، با بهره گیری از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن، روش تصمیم گیری چند متغییره AHP با استفاده از نرم افزار نرم افزار Expert Choice که جهت تعیین معیارهای پژوهش و اولویت بندی آنهاو از نرم افراز نقشه کشی مانند autocad ،gis استفاده گردیده است. نتایج بدست آمده براساس مدل آنتروپی شانون و هلدرن نشا می دهد: در زمینه رشد نامتعادل در فاصله سال های 1345- 1395، حدود 24 درصد از این رشد مربوط به افزایش جمعیت و 76 درصد دیگر مربوط به رشد افقی و اسپرال است. طبق نتایج تحلیل یافته های تحقیقی، با توجه به گسترش شکاف ارزش آنتروپی ناشی از رشد افقی و اسپرال خرم آباد ، که متاثر از الگوی رشد خطی آن است، الگوی قطاعی متمرکز الگوی مطلوب گسترش آتی آن تشخیص داده شد. به منظور تحقق این مسیله مهم ، باید با تقدم زمانی و مکانی از الگوی گسترش تمرکز درون بافتی و در عین حال الگوی پیوسته قطاعی با توسعه سیستم شبکه ارتباطی متقاطع و مورب بهره گرفت. در بخش پایانی تحقیق با استفاده روش تصمیم گیری چند متغیرهAHP با تهیه لایه های اطلاعاتی قابلیت اراضی، سطوح ارتفاعی، شیب، شبکه ارتباطی، فرودگاه، گورستان، رودخانه، شهرک صنعتی و نقاط روستایی اطراف شهر اراضی مناسب به منظور توسعه آتی شهر درنظر گرفته شد. یافته های پژوهش بیانگر مکان یابی توسعه آتی شهر به سمت جنوب خرم آباد است

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی ، کاربری اراضی شهری ، مورفولوژی/ساخت شهر