اصول طراحی مجتمع مسکونی پایدار با رویکرد زیست محیطی (نمونه موردی: شهر بجنورد)

در سال های اخیر بحث پیرامون پایداری بسیار جدی پیگیری می شود. به ویژه در ساختمان های مسکونی که درصد قابل توجهی از مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است. پژوهشگران زیادی به دنبال ارایه راه ها و الگوهایی در زمینه کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست می باشند. در پژوهش حاضر بعد از مطالعات فراوانی که پیرامون راه ها و روش های کاهش مصرف انرژی در بخش مسکونی در اقلیم شهرستان بجنورد و ایجاد پایداری زیست محیطی در این حوزه صورت گرفت، این روش ها مورد ارزیابی و سنجش کارشناسان معماری قرار گرفت (آزمون دلفی). روش های مورد نظر با هدف کاهش اتلاف انرژی، در سه بعد اصلی 1- بعد استفاده از فناوری های اقلیمی با ریزابعاد، روش های فعال و روش های غیر فعال. 2- بعد تدابیر طراحی با ریز ابعاد، تمهیدات اقلیمی، بومی گرایی، استفاده ی صحیح از مصالح، تطابق با سایت، انعطاف پذیری، استفاده ی چند منظوره و قابلیت توسعه و مدیریت منابع. 3- بعد چرخه حیات مصالح، خلاصه شدند. بعد از سنجش روش ها توسط کارشناسان، نظرات ایشان با استفاده از نرم افزار Expert Choice مورد وزندهی قرار گرفت و در نتیجه، روش های غیرفعال در بعد استفاده از فناوری های اقلیمی و به ترتیب ریزبعدهای تمهیدات اقلیمی و سپس استفاده صحیح از مصالح در بعد تدابیر طراحی، بالاترین امتیازها را کسب کردند. در پایان هم پیشنهادهایی برای طراحی با توجه به روش هایی که از نظر کارشناسان مهم تر بودند معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، مجتمع مسکونی ، شهر بجنورد