تحقق شهر هوشمند بر پایه آموزش شهروندی

پیشرفت تکنولوژی های ارتباطی در اواخر قرن بیستم طلیعه تحولاتی شگرف در تمامی شیون زندگی بشر بودند. یکی از مفاهیمی که متاثر از پیشرفت های تکنولوژیک ارتباطی دچار تحول شده است، مفهوم شهر است. این تکنولوژی های نوین به شهر این امکان را داده اند که از جغرافیای فیزیکی و از گستره ی مناسبات محلی خود خارج شده و وارد یک میدان و یک جغرافیای جدید شود. بر این اساس شهر هم همچون دیگر حوزه ها این امکان را یافته است که مجازی یا هوشمند شود. شهر هوشمند به عنوان روشی نوین در جهت حل بسیاری از مشکلات موجود در مسیر مدیریت کارآمد شهری مطرح می گردد و در این میان آموزش شهروندی نقش موثری در ارتقاء سطح دانش فناوری های جدید و فرآیندهای نوآوری شهروندان دارد. هرچه سطح دانش شهروندان بالاتر رود، خلاقیت و ایده پردازی آنان بیشتر شده و در ایجاد شهر هوشمند نقش موثرتری خواهند داشت، از این رو در تحقیق مذکور برآنیم تا با بررسی الگوهای آموزشی به ارایه راهکار در خصوص تحقق شهر هوشمند بپردازیم. روش پژوهش در این مطالعه کیفی است و پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت توصیفی- تحلیلی است و به جمع آوری اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و اسنادی برای پاسخ به سوالات تحقیق پرداخته است. در تحلیل محتوا و برای رسیدن به پاسخسوالات از تحلیل ثانویه یعنی به کارگیری تحلیل های تحقیقات موجود، استفاده شده است. در این تحقیق ابتدا با بهره گیری از منابع موجود به مطالعه و بررسی مبانی، مفاهیم و ویژگی های شهر هوشمند پرداخته و سپس با نگاهی بر روش های آموزش شهروندی سعی شده تا به تحلیل نقش آموزش شهروندان در ایجاد شهر هوشمند پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش شهروندی ، شهر هوشمند ، مدلها و الگوها ، آموزش ، خدمات الکترونیک