سیستم تصمیم یار برای بهره برداری بهینه از آب مخزن سد در خشکسالی (مطالعه موردی سد میناب)

یکی از مهم ترین چالش های بهره برداری از سیستم های مدیریت منابع آب و بطور خاص مخازن اب های سطحی در رویارویی با تغییرات هیدرولوژیکی، در نظرگرفتن وقوع پدیده خشکسالی در نحوه بهره برداری از منابع آب است. علاوه بر تغییرات دبی نسبت به متوسط، عامل مهم دیگر تداوم پدیده خشکسالی در بهره برداری از این مخازن می باشد.یکی از راه های مقابله با خشکسالی، بهره برداری مناسب از منابع آب در شرایط خشکسالی است. تنش های شدید ناشی از خشکسالی باعث می شود نتوان مدیریت مخزن سد را با استفاده از روش سیاست بهره برداری استاندارد sop انجام داد لذا با در نظر گرفتن شرایط دوره خشکسالی. نسبت به بهینه سازی سیاست های تخصیص آب با مدل های مناسب دیگری اقدام نمود. درسیاست بهره برداری استاندارد مدلهای مختلفی مانند WEAP دیگری اقدام نمود. درسیاست بهره برداری استاندارد مدل های مختلفی مانند مدلی قابلیت مدل سازی بهره برداری مخازن در شرایط خشکسالی را ندارد. لذا در پژوهش حاضر امکان توسعه قوانین بهره برداری هجینگ 5 بهمراه بهینه سازی با استفاده از ژنتیک الگوریتم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقایسه عملکرد مدل های مختلف سیاست های بهینه سازی برای بهره برداری و تخصیص اب با مدل هجینگ و بهره برداری استاندارد و و ژنتیک الگوریتم GA به ترتیب برابر با 2404، 1991، 1811 میلیون متر مکعب MCM برای تخصیص آب کشاورزی بود . این در حالی است که مقادیر سود ناشی از نگه داشتن آب در سد و تخصیص اب در شرایط خشکسالی به ترتیب برابر با 915، 10، 7.395، 6.75 میلیون تومان برآورد شد.