بررسی معیارها و مصادیق اخلاق بندگی در قران و نهج البلاغه

در حیطه روابط، روابط انسان به سه دسته رابطه با خود، با مخلوق و با خالق تقسیم می شود. رابطه انسان با خالق که از آن به اخلاق بندگی یاد می شود مصادیق متعددی دارد من جمله عبادت، شکر و کفر، خوف و رجا و توکل. مساله این است هه آیا در قران و نهج البلاغه برای نحوه ی ارتباط انسان با خالق در قران و نهج البلاغه دستورات و آداب خاصی وارد شده است یا نه و آیا دین مبین اسلام برای رابطه انسان با خالق و معبود خود شیوه ربیتی خاصی را در نظر گرفته است یا نه در این مقاله در ابتدا تعریفی از اخلاق و اخلاق بندگی ارایه داده و سپس به مصادیق اخلاق بندگی در قرآن و نهج البلاغه می پردا یم. روش گردآوری مطالب در این مقاله بصورت کتابخانه ای بوده و روش پردازش داده ها بصورت ترتیبی از روش های تعریف، تبیین و تفسیر مساله می باشد.

کلیدواژه ها:

اخلاق بندگی ، قرآن ، نهج البلاغه