چالش یکای اکوسیستم در سیاست گذاری محیط زیست

مبنابودن واحدهای شناختی و پی آیند آن واحدهای مدیریتی در عرصه های سیاست گذاری امری مبنایی و تعیین کننده است. نقش حیاتی این تعیین کنندگی هم در جریان معرفت شناسی پسینی کانتی حاصل از انتخاب یکای انتخابی (نوع و مقیاس آن) و هم کاربست نتایج حاصل از چنین معرفت شناسی بروز دارد. عرصه ی سیاست گذاری محیط زیستی نیز از این قاعده مستثنی نیست. علاوه بر آن که نقش انتخاب یکا در این حوزه به دلیل پررنگ بودن وجه مکانی و زمانی تصمیم-گیری و به دلیل پویایی های موجود در طبیعت توجه جدی را می طلبد. تاکنون علی رغم وجود مکاتب گوناگونی که دست به تفسیر طبیعت در اکولوژی (به عنوان مبنای شناختی طبیعت) در قامت یکا های توصیفی زده اند. در عمل و بدون امعان نظر کافی به تنوع مکاتب و یکا در سیاست گذاری محیط زیست، عموما یکای اکوسیستم به عنوان واحد مطالعه و مدیریت طبیعت انتخاب می شود. در این بررسی ابتدایا نشان داده می شود که اکوسیستم تنها واحد پایه ای برای شناخت و مدیریت طبیعت نیست و مهم تر از آن هر کدام از یکاهای موجود برخاسته از متن معرفت شناسی متفاوت و ایستارهای سیاستی کاملا متفاوت از هم هستند. لذا انتخاب هر کدام از یکاها لازم است منطبق بر سیاست های کلان کشور باشد. نشان داده -می شود که یکای اکوسیستم دارای انطباق حداقلی با اصول معرفت شناسی سیاست های کلان تبیین و تصویب شده در جمهوری اسلامی ایران نیست.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری محیط زیست ، یکای اکوسیستم ، مقیاس ، سیاست های کلان