تحلیلی برحکمرانی نظام های بهره برداری کشاورزی ایران(گذشته، حال وآینده)

از دغدغه های اساسی کشورهای درحال توسعه قرارگرفتن در مسیر توسعه یافتگی است وجود برخی از چالش های اساسی نظیر بحران آب، محیط زیست، اقتصاد ناسالم و مسایل اجتماعی سبب شده که دولت ها برای عبور از این موانع راهکارهای لازم و مناسب را انتخاب نمایند. در واقع بدلیل ناکارآمدی تجارب گذشته مانند دولت بزرگ، دولت کوچک، آزادسازی و خصوصی سازی دولت ها و... موضوع و پارادایم حکمرانی خوب مطرح گردید. حکمرانی خوب در بخش کشاورزی را می توان شیوه و فرآیند اداره امورکشاورزی با مشارکت و تعامل سازنده سه بخش دولتی، خصوصی و نهادهای مردمی و سازمان یافته برای دستیابی به توسعه پایدارکشاورزی قلمداد کرد در این مقاله تلاش شده با بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی حکمرانی خوب در بخش کشاورزی از منظر امور زمین داری و نظام های بهره برداری در سه دوره مختلف مورد نقد و تحلیل قرار گرفته و سپس الزامات و اصول حاکم برحکمرانی خوب در این امور برای برون رفت از چالش های موجود مطرح و تبیین شود. بر اساس نتایج بدست آمده متاسفانه وضعیت متغیرها و شاخص های کلیدی در این زمینه نشان از شدت خرد شدن اراضی و بهره برداری نامناسب از منابع آب و خاک دارد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ، نظام زمین داری ، نظام های بهره برداری کشاورزی ، توسعه کشاورزی پایدار