تحلیل نقش مناطق اکوتوریسم ساحلی در توسعه گردشگری (مطالعه موردی: جزیره هنگام)

در صنعت جهانگردی، تغییرات کاربردی در مناطق ساحلی و اثرات نامطلوب توسعه گردشگری بر محیط زیست ساحلی، یکی از مسایل مهم و نگران کننده بشمار می رود. تعیین میزان حداکثر ظرفیت برد در منظور برنامه ریزی در جهت کاهش صدمات زیست محیطی و حفاظت ازاکوسیستم نوار ساحلی هنگام و همچنین افزایش کیفیت تفریحی آن که به سبب وجود آبسنگهای مرجانی و دارا بودن سواحل زیبا ازجایگاه بسیار مطلوبی در جذب گردشگر برخوردار است، ضروری به نظر می رسد گزارش حاضر بر مبنای ارزیابی ظرفیت برد فیزیکی-اکولوژیکی در چارچوب مناطق حفاظت شده و نیز ارزیابی ظرفیت برد فرهنگی-اجتماعی با استفاده از روش SWOT تلاش می کند تا باارایه حدود مطلوب پذیرش گردشگر در جزیره هنگام ضمن به حداقل رساندن آسیبهای بیولوژیک ساحلی، توانایی این ناحیه برای حفظ کیفیت تفریحی ساحل جزیره را حفظ کند. هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی پتانسیل های طبیعی وفرهنگی و تاریخی منطقه هنگام است و برای برنامهریزی و توسعه آتی گردشگری آن راهکارهایی ارایه گردیده است که به صورت توصیفی-تحلیلیو پیمایشی بوده و از منایع کتابخانه ای-اسنادی به پژوهش پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه ، گردشگری ، جزایره هنگام