مدیریت استعداد حلقه مفقوده چابکی سازمانی(مطالعه موردی: کارکنان دانشگاه اصفهان)

امروزه، موفقیت سازمانها وابسته به تدوین خط مشی های متناسب با نیازمندیهای منابع انسانی است، در غیر این صورت قابلیت سازگاری با محیط پیچیده امروزی و توانایی به کارگیری اثربخش منابع انسانی را از دست خواهند داد. همین مسیله، موجب شده است تا آنها دریابند که مدیریت استعداد می تواند سازمان ها از جمله دانشگاه ها را در چابک تر شدن روزافزون منابع انسانی یاری رساند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت استعداد و چابکی سازمانی در بین کارکنان دانشگاه اصفهان است. این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی و از حیث هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه اصفهان در سال 1396 بود که تعداد 60 نفر از آنها به روش طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه در این پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه چابکی سازمانی(ورلی و لاولر، 2012 ) و پرسشنامه مدیریت استعداداصلاح شده ی (سوییم، 2009) و (رینگو و همکاران 2008) استفاده گردید. جهت سنجش روایی پرسشنامه ها در این پژوهش از روایی صوری و سازه استفاده گردید و برای مشخص نمودن پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. که به ترتیب پایایی پرسشنامه مدیریت استعداد 97/. و چابکی سازمانی 95/. برآورد شد. برای تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون های ضریب همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدیریت استعداد به طور معنی داری تغییرات چابکی سازمانی را تبیین می کند. همچنین نتایج پژوهش حاضرحاکی از رابطه مثبت و معنی دار بین مدیریت استعداد و چابکی سازمانی بود. به کار گیری سبک مدیریت استعداد و شناسایی نقاط قوت سازمان در حوزه های نیازمند چابکی سازمان جهت بهسازی و رشد کارکنان دانشگاه پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

چابکی سازمانی ، کارکنان دانشگاه ، مدیریت استعداد