ارایه مدل برنامه ریزی خطی فازی جهت ارتقاء بهره وری انرژی الکتریکی در تاسیسات تامین آب شرب (مطالعه موردی: طرح آبرسانی سیستان)

در سیستم تولید و توزیع آب شرب در مناطق شهری، تعیین برنامه کارکرد الکتروپمپ های تامین آب از مهم ترین مسایل عملیاتی است. هزینه الکتریکی مصرفی که تابعی از برنامه کارکرد الکتروپمپها است، بخش زیادی از هزینه های علمیاتی شرکت های آب و فاضلاب را به خود اختصاص می دهد. در این پژوهش، ضمن مطالعه میدانی در شرکت آب و فاضلاب روستایی سیستان، محدودیت های تعیین میزان کارکرد الکتروپمپ ها در منابع تامین آب شامل محدودیت برآورد تقاضا، تامین آب با کیفیت مناسب و محدودیت بلااستفاده بودن الکتروپمپ ها شناسایی شدند. از آنجا که محدودیت های مسیله غیرقطعی و فازی هستند، مدل برنامه ریزی خطی با محدودیت های فازی به منظور تعیین ساعات کارکرد الکتروپمپها در شبانه روز با هدف کمینه کردن مصرف و هزینه انرژی الکتریکی ارایه شد. پس از جمع آوری داده های مورد نیاز مدل و اجرای آن، مشخص شد که با استفاده از مدل، هزینه های الکتریکی ماهانه تا بیش از 23 درصد کاهش می یابد و در نتیجه بهره وری افزایش خواهد یافت. برنامه ریزی ریاضی فازی پیشنهادی، قابلیت تعیین برنامه کارکرد الکتروپمپها برای منابع تامین آب با هدف کاهش هزینه های انرژی را دارد.

کلیدواژه ها:

بهره وری انرژی الکتریکی ، زمان بندی کار کرد الکتروپمپها ، آب شرب ، برنامه ریزی خطی فازی