تاثیر محرک صوتی موزیکال بر تغییرپذیری ضربان قلب طی شرایط استراحت، فعالیت بدنی و بازگشت به حالت اولیه

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 376

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JSP-8-32_008

تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1397

چکیده مقاله:

هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ تغییرپذیری ضربان قلب به محرک صوتی ریتمیک طی سه شرایط استراحت، فعالیت بدنی و بازگشت به حالت اولیه میباشد. بدین منظور، 14 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی (با میانگین سنی 21/5+0/79 سال، وزن 64/9+88/42 کیلوگرم، شاخص توده بدن 20/2+72/25 کیلوگرم بر مترمربع و قد 176/3+83/99 سانتیمتر) انتخاب شدند و طی چهار جلسه مجزا (بدون موسیقی، مترونوم، محرک صوتی منظم و محرک صوتی نامنظم) موردارزیابی قرار گرفتند و الکتروکاردیوگرام آزمون دهنده ها طی چهار جلسه و هر جلسه در سه مرحله استراحت، فعالیت بدنی و بازگشت به حالت اولیه اندازه گیری و ثبت گردید. همچنین، با استفاده از نوار الکتروکاردیوگرام، تغییرپذیری ضربان قلب مربوط به مراحل فوق موردارزیابی قرار گرفت. تجزیه وتحلیل تغییرپذیری ضربان قلب با استفاده از آزمون آنوا با اندازهگیری مکرر نشان میدهد که طی مرحله استراحت، محرک صوتی تاثیر معناداری بر تغییرپذیری ضربان قلب نداشته است. نتایج بیانگر این است که طی مرحله فعالیت بدنی، محرک صوتی (به ویژه شرایط سنگ کوب و غیرسنگکوب) سطح تغییرپذیری ضربان قلب را به طور معناداری کاهش داده است. علاوهبراین، همانند شرایط استراحت، تجزیهوتحلیل داده ها حاکی از این است که طی مرحله بازگشت به حالت اولیه، محرک صوتی تاثیر معناداری بر تغییرپذیری ضربان قلب نداشته است. براساس یافته ها دریافت میشود که همزمانی با محرک صوتی، بر تغییرپذیری ضربان قلب تاثیرگذار بوده و تغییرپذیری ضربان قلب، تحت تاثیر ساختار محرک صوتی قرار گرفته است. درمجموع، همزمانی با محرک صوتی توانسته است تغییرپذیری ضربان قلب را کاهش دهد.

نویسندگان

محمدرضا ذوالفقاری

استادیار فیزیولوژی ورزشی دانشگاه ارومیه

یحیی آصفی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشگاه ارومیه

کمال خادم وطن

دانشیار گروه قلب دانشگاه علوم پزشکی ارومیه