مقایسه اثر شدت های مختلف یک جلسه فعالیت ورزشی ترکیبی بر پاسخ فاکتور نکروز تومور آلفا( TNFα) و اینترلوکین- 6 (6-IL) مردان فعال

هدف از این پژوهش، مقایسه اثر شدتهای یک جلسه فعالیت ورزشی ترکیبی بر میزان اینترلوکین-6 و فاکتور نکروز تومور آلفای مردان فعال میباشد .10 مرد فعال با میانگین سنی 15/1±3/20 سال، شاخص توده بدنی 73/1±88/21 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 03/3±93/48 میلیلیتر/ کیلوگرم/ دقیقه( با دارابودن شرایط لازم) به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان، فعالیت ورزشی ترکیبی (ابتدا بخش هوازی و سپس بخش مقاومتی) را با سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند. بهمنظور مقایسه شدتهای مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت 8، 6/9 و2/11 کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه 300 کیلوکالری و نیز مرحله مقاومتی براساس 45 ،65 و 85 درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد .قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از هر جلسه فعالیت، خون گیری به عمل آمد .نتایج نشان میدهد که در هیچیک از اثرات زمان نمونه گیری( 05.0> P)، شدت فعالیت( 05.0> P) و اثر تعاملی زمان نمونه گیری× شدت فعالیت( 05.0> P) مقادیر اینترلوکین-6، فاکتور نکروز تومور آلفا و گلوکز در پایان جلسات فعالیت ترکیبی در شدتهای مختلف تغییر معناداری مشاهده نمی شود. همچنین، فعالیت ترکیبی حاد در شدت های مختلف با برابرسازی هزینه انرژی تا 300 کیلوکالری در بخش هوازی و برابری بار کار در بخش مقاومتی ،بر میزان اینترلوکین-6 و فاکتور نکروز تومور آلفای مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.

کلیدواژه ها:

فعالیت ورزشی ترکیبی ، فاکتور نکروز تومور آلفا ، اینترلوکین 6 ، لاکتات ، گلوکز