تاثیر تمرین هوازی و محدودیت کالریک بر ICAM-1 و VCAM-1 سرم در زنان چاق سالم

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر ترکیبی فعالیت هوازی و محدودیت کالریکی بر سطح مولکولهای چسبان سلولی و عروقی سرم زنان چاق کم تحرک است. بدین منظور تعداد 40 نفر زن چاق کمتحرک با میانگین و انحراف استاندارد سن، درصد چربی و شاخص توده بدنی 44/6-6/98)سال، 26/6-3/95 درصد و 30/6-2/81 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه تجربی)1محدودیت کالریک)، تجربی2 (فعالیتهای ورزشی)، تجربی 3 (مداخله ترکیبی) و کنترل تقسیم بندی شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی2 (فعالیت ورزشی) شامل دویدن روی تریدمیل به مدت 50 تا 60 دقیقه، هفته ای 5 جلسه بود. گروه تجربی1 از یک رژیم غذایی با محدودیت کالری معادل انرژی مصرفی فعالیت ورزشی گروه تجربی 2 استفاده کردند. آزمودنی های گروه تجربی 3 نیز از برنامه تمرینی گروه تجربی2 با نصف کردن جلسات تمرینی 25) الی 30 دقیقه در هر جلسه) و برنامه رژیم غذایی گروه تجربی1 با 1/2 محدودیت کالری به صورت ترکیبی استفاده کردند. در شیوه زندگی گروه کنترل تغییری ایجاد نشد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتا و در پایان 48 ساعت پس از اتمام تمرینات در شرایط تجربی اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس تفاضلی پیش تا پس، آزمون تعقیبی بانفرونی ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t زوجی در سطح معنیداری P <0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که مقادیر وزن، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن در همه گروه های تجربی کاهش معنی داری یافت که بالاترین تغییر در گروه تجربی2 با مقادیر تغییرات %4/6، %4/6 و %9/1 مشاهده شد(.(P<0/05 نتایج تحقیق حاکی از کاهش %9/3، %19/7 و %23/1 سطوح ICAM-1 به ترتیب در گروه های تجربی1، 2 و 3 است. این کاهش تنها در گروه تجربی 2 (فعالیت ورزشی) معنیدار بود (از 253/7 -46/05 به و203/6-82/10 نانوگرم بر میلی لیتر،(.(P<0/05 سطوح VCAM-1 نیز در هر سه گروه تجربی کاهش یافت، اما معنی دار نبود .(P > 0/05) بین مقادیر سرمی مولکولهای چسبان با درصد چربی و وزن بدن و نیز تغییرات آن همبستگی پایینی مشاهده شد.