بررسی معلولیت در اشعار عطار با تاکید بر دیوانگی

معلولیت عارضه ای است که بر اثر ضعف یا اختلال در سیستم جسمی و حرکتی ایجاد می شود و سبب ایجاد اختلال در جا به جایی و برقراری ارتباط با محیط می گردد. حال اینکه این عارضه می تواند جسمی و یا روحی باشد و با بررسی یک متن عارفانه که پیش روی ماست این عارضه گاهی معنوی نیز بیان می شود که شخص را به خاطر قدرت درک اجتماعی پایینی که دارد معلول و معیوب می داند و این امر و آشنایی با این جنبه از معلولیت ضرورت این مقاله را به درستی روشن می کند.آثار ادبی از دیرباز منعکس کننده ارتباط و تعاطی فرهنگی جوامع بوده است. میزان این تاثیر متقابل به نوع آثار و دانش و آگاهی صاحبان اثر بستگی دارد. در این مقاله با روش تحلیل محتوا و با ابزار کتابخانه به دیوانگان بعنوان افراد معلول جامعه در اشعار عطار پرداخته میشود. تا بتواند دیدگاه روشنی از جامعه دوران عطار نسبت به معلولان جامعه کسب کند.

کلیدواژه ها:

عطار ، معلولیت ، دیوانگی ، دیوان اشعار ، عقلاءالمجانین