تیوری پیچیدگی و رویکرد کلاژیسم در سیستم های ژیومورفیک

پیچیدگی جهان در تضاد با سادگی قوانین فیزیکی قراردارد. مطالعه ی رفتارهای غیرخطی و پویای سیستم ها در سال های اخیرنشان داد که این رفتارها منجر به پیچیدگی و درنهایت آشوب در سیستم های ژیومورفیک میشوند. مطالعه ی این رفتارها، سبب شدهاند تا قوانینی جدید جهت درک هرچه بهتر رفتار این سیستم ها یافته شود. یکی از نکات جالب توجه در پیچیدگی این است که بهرغم تصورات پیشین، قوانین ساده میتوانند منجر به بروز رفتارهای بسیار پیچیده شوند ومنجر به شناخت عمیق تر عملکرد سیستم ها به ویژه سیستم های ژیومورفولوژیک شود. از همین روست که در حال حاضر اندازه گیری پیچیدگی و راه های کاهش آن در سیستم ها و فرآیندهای تصمیم گیری به یکی از مباحث روز تبدیل شده است. درمقاله ی حاضر که مبتنی بر مروری سیستماتیک بر ادبیات موضوع به روش کتابخانه ای است بران است تاکلیاتی از پیچیدگی و انواع آن ارایه شود و نقش آن رادر طبیعت و سیستم های تولیدی مورد مطالعه قرار دهد. در این راستا جهت یافتن بهترین روش و رویکرد برای مطالعه ی سیستم های پیچیده و رویارویی علمی با آنها، رویکردهای اثباتگرایی، فرا اثبات گرایی و پراگماتیسم موردمطالعه قرار گرفت. درنهایت براساس مطالعات، رویکرد پراگماتیسم مناسبترین رویکرد در مطالعات ژیومورفولوژیک است که در این مطالعه کلاژیسم نامیده شد. کلاژیسم با درهم آمیختن قطعات مجزا، هویتی جدید را برای سیستم پذیرفته و آنرا با نگاهی تلفیقی موردمطالعه قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

پارادایم پیچیدگی ، پارادایم اثباتی ، پارادایم فرااثباتی ، پراگماتیسم ، کلاژیسم