تاثیر یک دوره برنامه تمرینی به همراه اغتشاشات سطح اتکاء در آب بر تعادل ایستا و پویای زنان میان سال

کاهش توانایی کنترل پوسچر و حفظ تعادل و به دنبال آن، افزایش نوسانات قامتی و احتمالزمین خوردن از جمله مشکلات جسمانی شایعی است که در اثر فرآیند افزایش سن رخمی دهد. تحقیقات زیادی گزارش کرده اند که تمرین به منظور بهبود توانایی حفظ تعادل درجلوگیری از زمین خوردن یا دستکم در به تعویق انداختن کاهش کارآیی عملکردی و عواقبناشی از زمین خوردگی ها مهم است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره برنامهتمرینی در آب به همراه اغتشاشات سطح اتکاء و با رعایت اصول علم تمرین بر تعادل ایستا وپویای زنان میان سال است. تعادل ایستای 35 زن سالم میان سال با میانگین سنی 5/31±53/71 قبل و بعد از انجام پروتکل تمرین در آب، از طریق زمان ایستادن روی یک پا با چشمباز و بسته و ثبت میزان طول نهایی و ناحیه نوسانات مرکز ثقل در این حالت روی دستگاهتوزیع فشار و تعادل پویای آن ها از طریق آزمون دست یابی عملکردی، اندازه گیری و به عنواننمره پیش و پسآزمون آن ها ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری و نیز مقایسهنمرات پیش و پس آزمون آزمودنی ها در آزمون های تعادلی از روش آماری تی زوجی استفادهشد. نتایج نشان داد بین میانگین طول نهایی و ناحیه نوسانات مرکز ثقل در حالت ایستادهروی پای برتر (چشم باز و بسته)، میانگین زمان ایستادن روی یک پا در حالت ایستاده رویپای برتر (چشم باز و بسته) و میانگین آزمون دست یابی عملکردی دست برتر، قبل و بعد ازتمرین در آب، در نمونه های مورد مطالعه تفاوت معنیداری وجود دارد (P≤0/05). با توجه به نتایج پژوهش استفاده از تمرین در آب به همراه اغتشاشات سطح اتکاء، برای حفظ و بازیابی تعادل در میان سالان در آینده توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تعادل ایستا ، تعادل پویا ، زنان میان سال ، تمرین در آب ، اغتشاشات سطح اتکاء