مواد جایگزین شونده ی استخوانی

سابقه و هدف، این مقاله به مرور پژوهش های مختلف در زمینه ی استفاده از ایمپلنت ها در نقایص استخوانی می پردازد. در این رابطه از روش های مختلفی استفاده شده است که می توان آنها را در 4 دسته قرار داد، پیوند اوتوگرافت، پیوند آلوگرافت، پیوند زیوگرافت و مهندسی بافت. در این خصوص اغلب از موادی استفاده می شود که خصوصیت القاء استخوانی داشته باشند که به آنها مواد استیواینداکتیو (osteoinductive) می گویند. همچنین از مواد استیوگنداکتیو (osteoinductive) استفاده می شود که به عنوان داربستی رشد آتی استخوان را هدایت می کند؛ از جمله تاکنون از موادی مانند کلاژن، آلژینات، کلسیم فسفات، کلسیم سولفات، مرجان، صدف، پلاکت، مغز استخوان آسپیره شده، هورمون های رشد ماتریکس استخوانی دمینرالیزه شده، پروتیین مورفوژنیک استخوان و ... استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

نقیصه استخوان ، ایمپلنت ، گرافت