بررسی تاثیر هزینه پارکینگ حاشیه ای بر انتخاب یا عدم انتخاب شیوه سواری شخصی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

یکی از رایج ترین روش های مدیریت تقاضا در مهندسی حمل ونقل قیمت گذاری است که این روش برای پارکینگ هاینواحی مرکزی شهر با توجه به مشکلات فراوانی که ایجاد می کنند بسیار کارآمد است. پژوهش پیشرو با هدف ارزیابی وپیش بینی اثرات افزایش یا کاهش هزینه ساعتی پارک حاشیه ای بر رفتار کاربران در انتخاب شیوه حمل ونقلی صورت گرفتهاست. به این منظور برای به دست آوردن اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان شده در محدوده مرکزی شهرقزوین استفاده و رفتار ترجیحی کاربران در قبال سناریوهای قیمت گذاری گوناگون بررسی شد. برای بررسی این داده ها باتوجه به شکل مطالعه، مدل لوجیت دوتایی بکار گرفته شد. متغیرهایی از جمله ارزش مالی خودروی کاربران، تعداد خودرویتحت مالکیت آنها، هزینه ساعتی پارک در مرکز شهر در ساعات اوج، بیشینه مبلغی که کاربران حاضرند برای پارک بپردازند،هدف سفر آنها و بعد خانوار تاثیر زیادی بر رفتار کاربران داشتند. نتایج نشان میدهند که با افزایش 1 درصدی قیمت استفادهاز پارکینگ حدود 0/004 درصد از احتمال انتخاب سواری شخصی کاسته شده و همچنین هر 1 درصد افزایش بیشینه پرداخت کاربر منجر به افزایش 0/016 درصدی استفاده از سواری شخصی و پرداخت هزینه پارکینگ می شود.

کلیدواژه ها:

قیمت گذاری پارکینگ ، مدل لوجیت دوتایی ، مدیریت تقاضای حمل ونقل ، پارکینگ حاشیه ای