برآورد تابع مصرف بخش خصوصی در اقتصاد ایران طی دوره (1385-1338)

نظریه اقتصادی مختلف در زمینه های گوناگون، یکی از موضوعات مورد توجه اقتصاددانان در زمینه مصرف، طرح نظریه های متفاوت و جدال برانگیز در علم اقتصاد، این پرسش را به ذهن متبادر می سازد که در تبیین رفتار معرفی جامعه، پیش بینی و برنامه ریزی ها کدام یک از مشوق توابع مصرف کینز، فریدمن، دوزنبری، مادیگلیانی و جزء این ها معیار و ملاک قرار گیرد انتخاب هر یک از این موارد، بالطبع پیامدهای گوناگون ر به ارمغان می آورد و هدف ما در این پژوهش، تخمین و تحلیل تابع مصرف بخش خصوصی با استفاده از روش همگرایی و یوهانسن و جوسیلیوس در طول دوره 1338-1385 برای اقتصاد ایران می باشد. نتایج تجربی اقتصادسنجی نشان می دهد که در طول دوره مورد مطالعه، مصرف هر دوره با درآمد واقعی و درآمد واقعی در دوره قبل رابطه مستقیم دارد و تورم دوره آتی اثر منفی مصرف دوره فعلی دارد و مصرف با نرخ بهره رابطه غیرمستقیم دارد بدین معنی که افزایش نرخ بهره باعث کاهش مصرف و افزایش پس انداز می شود در ضمن مصرف هر دوره با افزایش سطح عمومی قیمت ها در آن دوره کاهش می یابد و در طول دوره مورد مطالعه، میل نهایی به مصرف بلند مدت 14% می باشد و براساس داده های درآمد و مصرف دوره قبل تنظیم می شود در ایران به طور مناسب تری توضیح دهنده رفتار مصرفی است و بدین روی در سیاست گذاری های اقتصادی، ططراحی و نگارش تابع مصرف بدین صورت توصیه می گردد.