یادگیری و تعمیم پذیری تمرین کم خطا و پرخطا در دختران 10 تا 12 سال

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعداد خطاهای ایجادشده برای یادگیری یک مهارت حرکتی شامل ضربه به توپ فوتبال جهت ایجاد نوع متفاوتی از یادگیری (یادگیری ضمنی دربرابر یادگیری آشکار) بود. بدین منظور، 36 آزمودنی از دانش آموزان دختر 12 10 سال در سه گروه 12 نفری کم خطا، پرخطا و تمرین متغیر، هشت بلوک 25 تایی را در مرحله اکتساب برای هر هشت فاصله متفاوت اجرا کردند. سپس، از آزمودنی ها خواسته شد تا هرگونه تکنیکی که برای انجام موفقیت آمیز تکلیف استفاده کرده اند را گزارش کنند و عملکرد آنها یک هفته بعد در یادداری، تکلیف دوگانه و انتقال در فاصله جدید با استفاده از خطای مطلق و متغیر ارزیابی شد. نتایج در مرحله اکتساب، پیشرفت معناداری را برای سه گروه نشان داد P=0.001 بااین وجود، گروه کم خطا دارای خطای کمتری بودند P=0.001 همچنین، تعداد قوانین گزارش شده در گروه کم خطا پس از تمرین، به طور معناداری کمتر از دو گروه دیگر بود O=0.001 نتایج آزمون یادداری و تکلیف دوگانه نیز عملکرد بهتر؛ یعنی خطای مطلق و متغیر کمتری را برای گروه کم خطا نسبت به دو گروه دیگر نشان می دهد P=0.001 در انتقال فاصله جدید نیز گروه تمرین متغیر، خطای مطلق، متغیر کمتر P=0.001 و عملکرد بهتری داشتند. از یافته ها استنباط می شود که کاهش خطا در طول تمرین منجر به یادگیری ضمنی مهارت ضربه فوتبال در کودکان کم سن می شود و این نوع یادگیری در شرایط اختلال (تکلیف دوگانه) در مقایسه با یادگیری آشکار، باثبات باقی می ماند، اما تعمیم پذیری وانتقال مهارت در شرایط جدید در یادگیری آشکار بهتر است

کلیدواژه ها:

یادگیری ضمنی ، یادگیری آشکار ، کم خطا ، پرخطا ، تکلیف دوگانه