تاثیر سن بر سازگاری های جسمانی ناشی از تمرینات آمادگی جسمانی از کودکی تا جوانی

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سن بر سازگاری های جسمانی ناشی از تمرینات آمادگی جسمانی از کودکی تا جوانی بود. آمادگی فیزیولوژیک و عملکرد حرکتی بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است، اما اینکه آیا تفاوت های کمی در سازگاری به تمرینات آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان وجود دارد یا خیر، مشخص نشده است. لذا تحقیق حاضر قصد دارد تا ضمن بررسی این سازگاری ها تاثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. به این منظور، 96 آزمودنی پسر (به این صورت که در هر رده ی سنی 16 آزمودنی در گروه کنترل و 16 آزمودنی در گروه تجربی) در سه دامنه سنی 8 تا 10 سال، 12 تا 14 سال و 17 تا 19 سال انتخاب و در هر گروه به صورتتصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن در گروه کودکان 8/83±0/5 سال، 1/3±0/1 متر، 34/1±2/8 کیلوگرم و نوجوانان 12/5±0/5 سال، 1/5±1/1 متر 40/5±6/3 کیلوگرم و جوانان 16/3±0/6 سال، 1/7±1 متر 59/6±4/8 کیلوگرم بود. برنامه ی تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطاف پذیری به صورت 3 جلسه ی تمرین در هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی - تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از 12 هفته برنامه ی تمرینی در آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری P<0/05 انجام شد. یافته ی اصلی این تحقیق عدم تاثیر سن بر پاسخ کاهش وزن و درصد چربی به فعالیت ورزشی است؛ اما در هر سه گروه، کاهش معنی دار پیش تا پس آزمون مقادیر درصد چربی بدن مشاهده شد. تغییرات چابکی، هماهنگی، پرش سارجنت، پرتاب توپ طبی، شنای تعدیل شده، استقامت قلبی – تنفسی در گروه های تجربی معنادار است، اما در بین گروه ها اختلاف معنی داری وجود ندارد P> 0/05 . از سوی دیگر، بین تغییرات ناشی از تمرین در قدرت انفجاری اندام تحتانی (آزمون پرش جفت)، دوی سرعت، بالا کشیدن شانه ها و استقامت عضلات شکم در بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده شد P<0/05 نتایج تحقیق نشان داد که افزایش این متغیرها در کودکان بیش از نوجوانان و جوانان است

کلیدواژه ها:

کودکی ، نوجوانی ، جوانی ، آمادگی جسمانی ، سازگاری جسمانی