نقش حیاط در معماری پایدار دیروز

معماری پایدار و آنچه و به آن مفهومی که چند سالی است در جهان مورد توجه قرار گرفته ، در معماری سنتی ما جایگاهی ویژه داشته است ؛ از تک تک عناصر فضایی و مصالح مورد استفاده گرفته تا مهمترین عنصر شکل دهنده معماری ایرانی یعنی . « حیاط »سازماندهی فضا در معماری ایران بر اساس وجود عنصر حیاط شکل گرفته و دو گونه معماری درونگرا و برونگرا را حاصل می کند.ساختار حیاط پاسخ مناسبی به زندگی مادی و معنوی مردمان این خاک را فراهم آورده است این ساختار چه در زمینه شکل و هندسه و چه در روش پایداری به شدت از ویژگی بستر و محلی که در آنجا ساخته می شوند اثر می پذیرد و با حداقل دخل وتصرف در محیط حداکثر بهره مندی را نصیب ما میکرد.از طبیعت حاضر در خانه که به واسطه حضور حیاط به نوعی معماری سبز را به ارمغان می آورد تا قابلیت بازیافت مصالح و بهره گیری از عناصر طبیعی حاضر در حیاط در تمامی فصول ( به طور مثال بهره گیری از برگ ، میوه تازه و خشک و ... درخت موجود در حیاط خانه ) همگی مصادیق از عوامل پایداری موجود در حیاط تلقی می گردند .لذا در این مقاله به بررسی معماری پایدار و عنصر حیاط و نقش آن در معماری پایدار ایران می پردازیم و در نهایت پس بررسی این نقش به این نتیجه خواهیم رسید که جای آن در معماری امروز این مرز و بوم خالی است و به جستجوی راهکاری برای حضور مجدد آن می پردازیم .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طبیعت ، حیاط ، سازماندهی فضایی