نقش راهکار های صرفه جویی در مصرف انرژی در معماری با رویکردتوسعه پایدار

نگاهی به معضلات گذشته نشان می دهد که بخش خانگی و تجاری یکی از عمده ترین بخش های مصرف کننده انرژی است. مصرف انررژی در این بخش با رشد5/7 درصد در دهه ی گذشته 93 درصد از کل انرژی مصرفی را در کشور به خود اختصاص می دهد بیشترسهم حامل های استفاده شده در این بخش در سال 1931 شامل 55 درصد گاز طبیعی و 93 درصد فرآورده های نفتی، 11 درصد برق و 1 درصد سوخت های جامد بوده است. یکی از مشکلات کنونی کشور های جهان سوم، کم توجهی ویا گاها بی توجهی به ساخت و ساز های اصولی با رویکرد حفظ محشط زیست و عدم مطابقت این ساخت و ساز ها با اهداف توسعه پایدار است. ایران به عنوان کشوری در حال توسعه با دارا بودن منابع غنی انرژی های تجدید پذیر و نشز با استفاده روز افزون از منابع انرژی تجدید ناپذیر، نیازی مبرم به بهینه سازی مصرف انررژ ی و برنامهریزی های خرد و کلان در این زمشنه دارد. یکی از راهکار های بهینه سازی مصرف انرژی، طراحی ساختمان ها با رویکرد اکوتکنولوژیکی است. رویکردی که نتایج آن در نشل به اهداف توسعه پایدار اثبات شده است. در این پژوهش با بررسی مصادیق ساخت و ساز اکوتکنولوژیک، همچنین بررسی وضع موجود در ایران، به ارائه راهکارهایی در خصوص لزوم استفاده از این رویکرد در طراحی ابنیه پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

اکوتکنولوژی ، برنامه ریزی ، بهینه سازی مصرف انرژی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار