بررسی اثرات کاربرد سوپر جاذب در تحمل به تنش خشکی بر روی عملکرد واجزای عملکرد 3 رقم آفتاب گردان در منطقه مغان

به منظور بررسی اثرات کاربرد سوپر جاذب در تحمل به تنش خشکی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم آفتاب گردان آزمایشی در سال 1396 و در روستای بابک از توابع شهرستان بیله سوار به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. که در آن عامل آبیاری (I) در دو سطح i1) آبیاری معمول منطقه و i2 قطع آبیاری از مرحله گلدهی به بعد) در کرت های اصلی در نظر گرفته شدند و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (S) در دو سطح s1) عدم استفاده و s2 شامل غلظت 7 درصد سوپر جاذب) و عامل رقم (V) در 3 سطح :v1) ایریفلور، :v2 الستار و :v3 آذرگل) که به صورت فاکتوریل در کرتهای فرعی اجرا گردید. در این تحقیق صفات قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. کاربرد 7 درصد سوپر جاذب باعث افزایش 8/69 درصدی وزن هزار دانه نسبت به عدم استفاده از سوپر جاذب در شرایط آبیاری معمول شد و باعث افزایش 2/04 درصدی وزن هزار دانه نسبت به عدم استفاده در شرایط قطع ابیاری از مرحله گلدهی گردید. ترکیب تیماری (آبیاری معمولی × آذرگل) بیشترین و ترکیب تیماری (قطع ابیاری ار مرحله گلدهی × ایریفلور) کمترین وزن هزار دانه را داشت، به عبارتی قطع ابیاری از مرحله گلدهی نسبت به شرایط نرمال باعث کاهش تمام ارقام مورد ارزیابی گردید به نحوی که میزان این کاهش به ترتیب برای ارقام آذرگل، آلستار و ایریفلور 24/77، 18/03 و 41/76 درصد براورد گردید. قطع ابیاری باعث کاهش 43/6 درصدی در رقم ایریفلور و 27/08 درصدی در رقم آلستار گردید. ترکیب تیماری (آذرگل 7 × درصد سوپر جاذب) با میانگین 2154 کیلوگرم در هکتار بیشترین و ترکیب تیماری (آلستار× عدم استفاده از سوپر جاذب) کمترین مقدار داشته و کاربرد 7 درصد سوپر جاذب به ترتیب باعث افزایش 2/04، 7/55 و 8/06 درصدی ارقام مورد استفاده (آذرگل، آلستار و ایریفلور) نسبت به عدم استفاده از سوپر جاذب عملکرد دانه گردید.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنش خشکی ، سوپرجاذب ، عملکرد و اجزای عملکرد